Een paar weken geleden begon de voorpret. Je kon je inschrijven voor een exclusieve halloween experience met maar plek voor 120 waaghalzen. Zij zouden dan ondergedompeld worden in een missie om het mysterie van de verdwijning van Commandant Meyer te ontrafelen. Deelname was gratis, maar je moest maar net door de selectie heen komen en accepteren dat dit een stapje verder zou kunnen gaan dan bij de meeste spookhuizen. Je kon namelijk gewoon aangeraakt worden tijdens de experience, kleding kon nat en vies worden, lichamelijke fitheid was verplicht en gehoorbescherming werd aangeraden.

Ervaring

Na stipt op onze verwachtte aankomsttijd het vliegveld complex binnen gereden te zijn, leidde bordjes ons dieper het donker in. Eenmaal geparkeerd werd de sfeer direct duidelijk door het geluid en de harde knallen die ons van achter de entree tegemoet kwamen.

We werden ontvangen door een militair die ons opdroeg ons om te kleden in mat groene SCREAMWORLD overalls. Daarna werden onze overige spullen in een militaire plunjezak gestopt die voor ons en de rest van ons team gereserveerd was. Tijdens de missie mocht je namelijk helemaal niks meenemen en was je totaal op jezelf en je team aangewezen.

Één voor één druppelde de rest van ons team binnen en al snel kregen we de laatste instructies van onze toegewezen SWAT teamleider. Zijn outfit en bijbehorend wapen-arsenaal deed ons erin vertrouwen dat we deze missie misschien wel zouden kunnen overleven. Toen was het tijd om onze missie te gaan starten. We renden in formatie door de deuren en bevonden ons al snel in een met rook gehulde laad ruimte, vanwaar we met hoog tempo door rende naar de commando toren van het terrein.

Bovenin de toren werd het verhaal nogmaals verteld, met een video presentatie en bijbehorende licht effecten. Dit moeten we maar aannemen, want bij ons team liet de techniek ons even in de steek.
Dit was blijkbaar voor de volgende groepen al opgelost, zagen we achteraf, toen we van beneden terug keken naar de toren.
Na vier maal de helft van de trappen op en neer gerend te zijn vonden we uiteindelijk de ruimte waar we ons in onze abseil-harnassen konden hijsen, met bijpassende helmen en handschoenen.

Dit leidde ons naar een smalle loopbrug buiten langs de commando toren, op een hoogte van ongeveer 10 meter. Van tevoren was gemeld dat als er 2 mensen van een team uitvielen, dat de experience voor iedereen op zou houden. Dit maakte het voor de rest van het team extra spannend, omdat hoogtevrees voor een enkeling al genoeg was om bij het abseilen af te haken.

Met de resterende teamleden renden we door naar één van de loodsen op het terrein.
In deze loods werden we geïntroduceerd aan de HUBOTS, een geheim project van Commandant Meyer.
De loods was goed gevuld in rook en we baanden ons een weg tussen de militaire voertuigen en attributen die langs de route opgesteld stonden. De HUBOTS zelf sprongen ook hier en daar tevoorschijn, om ons uiteindelijk bij de uitgang weer op te wachten, samen met niemand minder dan Commandant Meyer zelf. Meyer was duidelijk niet blij ons te zien en gooide ons achterin een militaire truck, met jute zakken over ons hoofd, om naar het executie peloton vervoerd te worden.

Deze truck reed al slalommend naar de andere kant van het terrein waar met geluid- en vuur effecten duidelijk werd gemaakt dat er enige weerstand tegen de praktijken van Commandant Meyer werd geboden. Onze SWAT teamleider gebood ons snel de jute zakken af te doen en van truck af te springen. Hierna ontvluchtten we de aanwezige HUBOTS door gebruik te maken van een half versperde opening in de achterkant van het gebouw.

Dit gebouw grensde aan een stuk bos, waarin de vies-en-nat-word belofte werd waargemaakt. HUBOTS stonden verdekt opgesteld tussen de bomen en geparkeerde militaire voertuigen, terwijl ook andere obstakels overwonnen moesten worden. Sloten werden overgestoken door net-bruggen en er moest een stuk getijgerd worden door krappe en lage buizen. Na deze vermoeiende tocht renden we de volgende loods in waar we met gejuich van de vorige teams ontvangen werden en de missie geslaagd konden afronden.

Hier werd ons team ook weer herenigd met de plunjezak waarin onze spullen zaten. De aanwezige DJ zorgde voor muzikale ondersteuning, terwijl nagepraat kon worden onder het genot van de inclusieve hapjes en drankjes.

Onderdelen

Het evenement vindt plaats op een groot gedeelte van de evenementenlocatie van Vliegveld Twenthe, wat zich goed leent als achtergrond voor een militaire basis. De militaire attributen, outfits en voertuigen vullen het verhaal prima aan en daarnaast houdt de constante aanwezigheid van de SWAT teamleider de sfeer goed constant. De ‘overwinningsloods’ aan het einde, waar met een hapje en een drankje nagepraat kon worden, nodigde zeker uit om dit te doen.

Bij een militair achtergrondverhaal past natuurlijk een militair ogende locatie. Op dit vlak is het vliegveld zeker een goede keuze geweest. Nu werkte de techniek niet toen het verhaal boven in de toren nog een keer uitgelegd werd, maar toen we eenmaal oog in oog met de Commandant stonden was vrij duidelijk dat hij de baas was. Het enige puntje van kritiek hier zou de uitwerking van de HUBOTS zelf zijn. Deze waren allemaal voorzien van hetzelfde groene masker, waar duidelijk minder aandacht in zat dan in de rest van de aankleding.

Deze maskers stonden in scherp contrast met de grime van Commandant Meyer, waar terecht veel aandacht in zat. Omdat de HUBOTS allemaal dezelfde gezichtsbedekking hadden, hing er veel af van de indruk die de allereerste HUBOTS maakten. Over het algemeen waren deze niet al te groot en intimiderend en was het aanraken beperkt tot af en toe wat geduw in je rug. Met de aankondiging dat acteurs je mochten aanraken had dit wel wat heftiger gemogen. Er was wel goede scare-timing, waardoor ikzelf toch echt wel een paar keer geschrokken ben. Naast de acteurs werd er ook op onverwachte momenten gebruik gemaakt van vuur effecten, die goed dienst deden als schrikmoment.

Op het gebied van prijs vs. kwaliteit is het natuurlijk makkelijk punten scoren voor een gratis evenement. Echter kunnen we zeggen dat, als er wel entréé gevraagd zou worden, dit het dubbel en dwars waard zou zijn. Het is een unieke ervaring, met nog wel wat ruimte om te groeien, maar ik kijk nu al uit naar volgend jaar.